Ljadov I (2005)
ANATOLIJ KONSTANTINOVITSJ LJADOV
I
langzaam ontstaat zo’n beslissing nee
gewoonte of minder nog
kleine waarheid van toeval
onmerkbaar vasthouden aan wellicht
een vroeger gevoelde beperking
niet meer te willen
tegen vriendenraad beter weten in
dan dat beperkte wringen
van twee drie bochtige draden telkens even
opgediept nee mee teruggenomen uit een enkele
steeds beperkter uitvergrote schemerhoek
van verte
opdat tegen het terechte dag-
harde spreken dat dwarssnijdt
en splintert wat het nooit zou zien
het zwijgen een nalaten
aan gewichtloze aandacht
glazen bouwsels groeien hoort
en doet steeds minder
alsof daardoor uiteindelijk
een onbestaande helderheid
begint te wiegen
het niet meer uitmaakt
in welke volgorde of hoeveel