Janácek (2002)
POHÁDKA
het zingt alle kanten op
het is er groen
bijna niks een zandpad
waar je voor het eerst loopt
in het dagelijkse
onbekende
vraagt niet, zo voorbij
vanzelf
’s avonds
in een andere gewone
taal naar bed
naar dromen andere
dagen zon en regen zo
een leven door en nog een
zonder ook maar iets
te weten vragen ergens
te komen
bijna niks een zandpad
door het groen