Ljadov I (2005)

ANATOLIJ KONSTANTINOVITSJ LJADOV

I

langzaam ontstaat zo’n beslissing nee
gewoonte of minder nog
kleine waarheid van toeval
onmerkbaar vasthouden aan wellicht
een vroeger gevoelde beperking

niet meer te willen
tegen vriendenraad beter weten in
dan dat beperkte wringen
van twee drie bochtige draden telkens even
opgediept nee mee teruggenomen uit een enkele
steeds beperkter uitvergrote schemerhoek
van verte

opdat tegen het terechte dag-
harde spreken dat dwarssnijdt
en splintert wat het nooit zou zien

het zwijgen een nalaten
aan gewichtloze aandacht
glazen bouwsels groeien hoort
en doet steeds minder

alsof daardoor uiteindelijk
een onbestaande helderheid
begint te wiegen

het niet meer uitmaakt
in welke volgorde of hoeveel